(Αναδημοσίευση με μετάφραση από: cannabis.net, “Exposing the Scientific Double Standard When It Comes to Cannabis” https://cannabis.net/blog/opinion/exposing-the-scientific-double-standard-when-it-comes-to-cannabisReginald Reefer, Tuesday Mar 17, 2020)
Η νομιμοποίηση της κάνναβης κινείται πολύ γρήγορα; Όχι, δεν κινείται αρκετά γρήγορα, δυστυχώς!
Η Denice C. Vidot έγραψε ένα άρθρο γνώμης[1] για το Scientific American, σχετικά με το εάν η νομιμοποίηση της κάνναβης κινείται πολύ γρήγορα. Άνοιξα το άρθρο για να το διαβάσω, αναμένοντας ότι θα συναντήσω την ίδια τάση που μας ωθεί τελευταία σταθερά μέσω των mainstream μέσων ενημέρωσης και είχα μια έκπληξη όταν είδα ότι η Denice λέει απλά ότι οι καταναλωτές δεν έχουν εκπαιδευτεί για την χρήση της κάνναβης και ότι “κάποιοι λιανοπωλητές το εκμεταλλεύονται αυτό”.
[1] “Cannabis Legalization May Be Moving Too Fast” (Η νομιμοποίηση της κάνναβης μπορεί να κινείται πολύ γρήγορα) https://blogs.scientificamerican.com/observations/cannabis-legalization-may-be-moving-too-fast/
Αυτό. Και είμαι απολύτως σύμφωνος με αυτό. Το γεγονός είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που καταναλώνουν κάνναβη δεν γνωρίζουν τι είναι πραγματικά η κάνναβη. Μπορεί να γνωρίζουν την CBD και την THC, αλλά δεν γνωρίζουν πώς αυτά αλληλεπιδρούν με το σώμα τους, δεν γνωρίζουν γιατί ορισμένα κανναβινοειδή είναι πιο αποτελεσματικά σε ορισμένες περιπτώσεις ενώ δεν είναι σε κάποιες άλλες.
Η Denice θέλει οι εταιρείες να σταματήσουν να διεκδικούν τους “ισχυρισμούς υγείας” με τα/στα προϊόντα τους. Ισχυρίζεται ότι “η επιστήμη απλά δεν είναι ακόμα βέβαιη και έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε καμία αξίωση” για το X ή το Ψ όφελος, αλλά ενώ η Denice θα μπορούσε ίσως μόλις πρόσφατα να έχει αρχίσει να έρχεται σε επαφή με την έρευνα σχετικά με την κάνναβη, το γεγονός είναι ότι, πολλοί από τους “ισχυρισμούς” των εταιρειών αυτών προέρχονται από μελέτες που ξεκίνησαν πριν από περισσότερα από 40 χρόνια.
Η αποκάλυψη του μύθου ότι “δεν έχουμε έχουμε έρευνα”!
Μας λένε ότι η “επιστημονική κοινότητα απλά δεν ξέρει” αλλά αυτό δεν είναι απολύτως αληθές. Η επιστημονική κοινότητα έχει μελετήσει τα κανναβινοειδή για πάνω από 30 χρόνια τώρα. Από τότε που ανακαλύφθηκε ο πρώτος υποδοχέας ενδοκανναβινοειδών, οι επιστήμονες και οι ερευνητές ανά τον κόσμο, σε άλλα μέρη περισσότερο και σε άλλα λιγότερο, ερευνούν αρκετά εντατικά το φυτό και η έρευνα κλιμακώνεται σχεδόν παραγωντικά.
Το Ισραήλ είναι μακράν η χώρα ηγέτης σε όλο τον κόσμο σχετικά με την έρευνα για και με την κάνναβη, υπάρχουν περισσότερες από 20.000 (είκοσι χιλιάδες!!!) διαθέσιμες μελέτες σχετικά με το φυτό[2].
[2] Αποτελέσματα αναζήτησης στο PubMed για τον όρο “cannabis” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=cannabis
Σε ποιο σημείο άραγε θα μας επιτραπεί να πούμε ότι όλη μας η έρευνα για την κάνναβη είναι “αρκετή” και πόσα περισσότερα στοιχεία θα χρειαστούν για την πλήρη νομιμοποίηση της κάνναβης; Σκεφτείτε λίγο αυτό, το αλκοόλ σκοτώνει ως άμεση αιτία θανάτου, περίπου 88.000 άτομα ετησίως (πάνω-κάτω)[3], ωστόσο δεν υπάρχει κανένα όριο στο πόσο αλκοόλ μπορεί να αγοράσει ένας ενήλικας, σε ποια χρονική στιγμή ή αν μπορεί να το καταναλώσει παρουσία παιδιών ή όχι.
[3] “Alcohol Facts and Statistics” (Δεδομένα και στατιστικά για το αλκοόλ)
https://www.niaaa.nih.gov/publications/brochures-and-fact-sheets/alcohol-facts-and-statistics
Και όμως, αν σε συλλάβουν με ένα κιλό κάνναβης πάνω σου, κινδυνεύεις με πολυετή φυλάκιση!
“Αλλά χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες!” μας λένε, όπως λέει και η Denice, και στο οποίο απαντώ: “Χρησιμοποιούμε την κάνναβη για τουλάχιστον 10.000 χρόνια και είμαστε ακόμα εδώ, πόσα περισσότερα στοιχεία χρειάζονται;”
Τα διπλά πρότυπα της επιστημονικής αιτιολόγησης
Εδώ είναι κάτι που με ενοχλούσε πάντα, γιατί χρειαζόμαστε σήμερα “περισσότερη επιστημονική έρευνα” για να ξεκινήσει η νομιμοποίηση της κάνναβης, αλλά δεν χρειάστηκε “οποιαδήποτε επιστημονική απόδειξη” για να την καταστήσουν παράνομη; Με το “Επειδή οι μαύροι πιστεύουν ότι είναι τόσο καλοί όσο οι λευκοί” σύμφωνα με την μαρτυρία του Anslinger[4], να θεωρείται ως “αρκετά επιστημονικά στοιχεία” για να γίνει παράνομη, αλλά οι 20.000 και πλέον επιστημονικές εργασίες και πάλι να μην είναι αρκετές…
[4] “How a racist hate-monger masterminded America’s War on Drugs” (Πώς ένας ρατσιστής οργάνωσε τον πόλεμο της Αμερικής κατά των ναρκωτικών) https://timeline.com/harry-anslinger-racist-war-on-drugs-prison-industrial-complex-fb5cbc281189
Υπάρχει ένα πολύ περίεργο διπλό πρότυπο όπως παρατηρώ μέσα στην επιστημονική κοινότητα, ειδικά όταν πρόκειται για την πολιτική για τα ναρκωτικά και τις ουσίες.
Δεν μπορούμε να νομιμοποιήσουμε την κάνναβη επειδή αυτή μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη και να έχει μακροχρόνιες συνέπειες, ενώ, δημιουργώντας μια πολιτική που κυνηγούσε κυριολεκτικά τις μειονότητες, έκλεψε την περιουσία τους, διέλυσε τις οικογένειές τους και επιδείνωσε τις συνθήκες φτώχειας και αναμφισβήτητα είχε επιζήμιες συνέπειες για την “υγεία του έθνους”, από ότι η νομιμοποιημένη κάνναβη θα μπορούσε ποτέ να καταφέρει.
Κάτω από αυτά τα διπλά πρότυπα, περιμένουν από εμάς να “ακολουθήσουμε απλά το παράδειγμα επειδή η επιστήμη ξέρει καλύτερα;”
Αυτό φίλοι μου δεν είναι επιστήμη, αλλά είναι μια επιστημοφανής δογματική προσέγγιση του ορθολογισμού που παρουσιάζεται ως “επιστημονική μέθοδος”.
Η ιδέα ότι “οι επιστήμονες γνωρίζουν καλύτερα” είναι για τα σκουπίδια, επειδή απλά δεν είναι αλήθεια. Επιστήμονες ήταν (και σε αρκετές περιπτώσεις είναι) υπεύθυνοι και για ανυπολόγιστες φρικαλεότητες και η τυφλή εμπιστοσύνη στους επιστήμονες δεν είναι ούτε καν η ίδια επιστημονική.
Αν επρόκειτο να είμαστε “επιστημονικοί” για τα πράγματα θα πρέπει να σταματήσουμε αμέσως το προηγούμενο πείραμα που απέτυχε [το πείραμα: Ο Πόλεμος κατά των Ναρκωτικών] και υπάρχει τρανταχτή απόδειξη, είναι η περίπτωση της Πορτογαλίας που από το 2000 εφάρμοσε την καθολική αποποινικοποίηση για την χρήση όλων των ναρκωτικών προσφέροντας στους χρήστες την σωστή βοήθεια καθώς τους αντιμετωπίζει ως ασθενείς και όχι ως εγκληματίες[5]. Δεν μπορούμε να δεχτούμε κανένα συμπέρασμα από αυτό το πείραμα επειδή οι αρχικές συνθήκες του πειράματος διακυβεύτηκαν, καθώς είναι βασισμένες σε ψευδείς πληροφορίες.
[5] “H πολιτική της Πορτογαλίας για τα ναρκωτικά λειτουργεί. Γιατί δεν μαθαίνουμε από αυτή;” https://tvxs.gr/news/eyropi-eop/h-politiki-tis-portogalias-gia-ta-narkotika-leitoyrgei-giati-den-mathainoyme-apo-ayt
Αυτό σημαίνει ότι, κάθε μελέτη που γίνεται με το πρόσχημα της απαγόρευσης πρέπει να είναι και πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερα αμφίβολη και να δικαιολογεί την επανεξέταση της. Με άλλα λόγια, όλες οι “IQ studies” (μελέτες που “δείχνουν” ότι η κάνναβη μειώνει την γνωστική λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου) και παρόμοιες μελέτες που χρησιμοποιούν έναν παραμορφωτικό φακό για να εξετάσουν την κάνναβη και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία (που βασίζονται στην αρχή ότι η “κάνναβη είναι ένα ναρκωτικό και οδηγεί σε βλάβες στην υγεία” όπως επιβάλλει η αρχική προϋπόθεση της απαγόρευσης των ναρκωτικών), δεν θα πρέπει να θεωρούνται εξ αρχής έγκυρες ως επιστημονικά στοιχεία, δεδομένου ότι είναι μολυσμένες από την ρητορική μεροληψίας.
Αν η Denice είχε πραγματικά την ανησυχία για τη δημόσια υγεία όπως λέει στο άρθρο της, “Από την άποψη της δημόσιας υγείας, είναι πρωταρχικής σημασίας η εκπαίδευση να βασίζεται σε επιστημονικά ευρήματα και όχι σε μαρτυρίες”, κάτω από αυτό το σκεπτικό, το μόνο λογικό θα ήταν η άμεση κατάργηση του νόμου για τις ελεγχόμενες ουσίες (Controlled Substance Act) [σε αυτόν τον νόμο κατατάσσονται σε πίνακες ανάλογα με την επικινδυνότητα τους οι διάφορες ουσίες], ο οποίος αρχικά σχηματίστηκε από μαρτυρίες και όχι από επιστημονικά ευρήματα.
Και αυτό είναι ιδιαίτερα αληθινό όσον αφορά την κάνναβη, που προστέθηκε στο τέλος της διαδικασίας κατάρτισης του νόμου [αμέσως πριν από την ψηφοφορία] επειδή ο Νίξον είχε πρόβλημα με τους μαύρους και τους χίπις που διαμαρτύρονταν έντονα για τον πόλεμο. Στην πραγματικότητα, εδώ είναι ένα άλλο επιστημονικό αμερικανικό άρθρο που εξηγεί ακριβώς αυτό[6].
[6] “The Science behind the DEA’s Long War on Marijuana” (Η επιστήμη πίσω από τον μακρύ πόλεμο της DEA στην κάνναβη) https://www.scientificamerican.com/article/the-science-behind-the-dea-s-long-war-on-marijuana/
Έτσι Denice μου, είσαι άραγε το ίδιο πρόθυμη να καταργήσουμε όλους τους νόμους που υπάρχουν για τα ναρκωτικά, διότι όλοι τους βασίζονται σε μαρτυρίες και τον ρατσισμό και όχι σε επιστημονικά δεδομένα;
Σχετικά:
* “New Study: Doctors Don’t See Cause For Alarm In Cannabis Use” (Νέα μελέτη: Οι γιατροί δεν βλέπουν την αιτία για ένα συναγερμό σχετικά με την χρήση της κάνναβης) https://cannabis.net/blog/medical/new-study-doctors-dont-see-cause-for-alarm-in-cannabis-use
* Eitan D. Hersh, Matthew N. Goldenberg “Democratic and Republican physicians provide different care on politicized health issues” (Οι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί γιατροί παρέχουν διαφορετική φροντίδα στα πολιτικοποιημένα ζητήματα υγείας) Proceedings of the National Academy of Sciences. Oct 2016;113(42):11811-11816.
https://www.pnas.org/content/early/2016/09/28/1606609113.abstract
Περίληψη
“Οι γιατροί συχνά αλληλεπιδρούν με τους ασθενείς για πολιτικοποιημένα σημαντικά ζητήματα υγείας, όπως η χρήση ουσιών/ναρκωτικών, η ασφάλεια των πυροβόλων όπλων και η σεξουαλική συμπεριφορά. Εξετάζουμε εάν οι πολιτικές απόψεις των ιατρών επηρεάζουν τις αποφάσεις για τις παρεχόμενες/ προτεινόμενες θεραπείας τους σε αυτά τα θέματα. Συνδέσαμε τα αρχεία από πάνω από 20.000 γιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης σε 29 αμερικανικές πολιτείες σε μια βάση δεδομένων εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, αποκτώντας τους συσχετισμούς με πολιτικά κόμματα των ιατρών. Παρακολουθήσαμε στη συνέχεια δείγμα Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών γιατρών πρωτοβάθμιας φροντίδας. Οι ερωτηθέντες αξιολόγησαν εννέα ομάδες ασθενών, τρεις από τις οποίες αφορούσαν ιδιαίτερα πολιτικά ζητήματα υγείας (κάνναβη, έκτρωση και κατοχή πυροβόλων όπλων). Οι γιατροί αξιολόγησαν τη σοβαρότητα του προβλήματος που παρουσιάστηκε σε κάθε ετικέτα και την πιθανότητα συμμετοχής σε συγκεκριμένες επιλογές διαχείρισης. Σχετικά με τα πολιτικοποιημένα ζητήματα υγείας (και μόνο σε τέτοια θέματα) οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικάνοι ιατροί διέφεραν σημαντικά σε σχέση με την ανησυχία τους στο συνιστώμενο θεραπευτικό τους σχέδιο. Ελέγξαμε για τα δημογραφικά στοιχεία των ιατρών (όπως η ηλικία, το φύλο και η θρησκεία), τον πληθυσμό των ασθενών και την γεωγραφία. Η μεροληπτική προκατάληψη του γιατρού μπορεί να οδηγήσει σε αδικαιολόγητη διακύμανση στην περίθαλψη των ασθενών. Η συνειδητοποίηση του τρόπου με τον οποίο η πολιτική στάση ενός ιατρού μπορεί να επηρεάσει τη φροντίδα των ασθενών είναι σημαντική και για τους γιατρούς και για τους ασθενείς”.
