Μπαχαρικά και Ενδοκανναβινοειδές Σύστημα

(Αναδημοσίευση με μετάφραση από: PROJECT CBD, “I’M JUST MAD ABOUT SAFFRON” https://www.projectcbd.org/…/spices-and-endocannabinoid-sys… , BY MARTIN A. LEE, ON AUGUST 31, 2016)

Τα οφέλη για την υγεία πολλών από τα μπαχαρικά που είναι κοινά στην κουζίνα μας διαμεσολαβούνται από τους ίδιους υποδοχείς κανναβινοειδών στον εγκέφαλο και στο σώμα που ενεργοποιεί και η κάνναβη.

Η σύγχρονη επιστήμη μόλις έχει αρχίσει να κατανοεί τη σοφία των προγόνων μας, που γνώριζαν πολλά για τη χρήση των αρωματικών βοτάνων και των μπαχαρικών για ιατρικούς σκοπούς. Η χρήση μπαχαρικών για το μαγείρεμα, την επούλωση και τη βαφή υφασμάτων έχει διαμορφώσει μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας. Στην αρχαιότητα αυτά τα εξαιρετικά πολύτιμα εμπορεύματα ταξίδευαν σε καλά δρομολογημένα δρομολόγια μπαχαρικών[1] σε όλη την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη. Ορισμένα μπαχαρικά είχαν αξία κυριολεκτικά το βάρος τους σε χρυσό.

[1] “What are the Spice Routes?” (Τι είναι οι Δρόμοι των Μπαχαρικών;) https://en.unesco.org/silkroad/content/what-are-spice-routes

Ωστόσο, μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες ανακάλυψαν τα βιοδραστικά συστατικά και τους μοριακούς μηχανισμούς πολλών μπαχαρικών που είναι κοινά στις κουζίνες μας, τα συστατικά αυτά έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν το οξειδωτικό στρες και τη φλεγμονή ενώ ταυτόχρονα ρυθμίζουν πολλαπλά θεραπευτικά μονοπάτια. Ορισμένες επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν ότι οι ιδιότητες προαγωγής της υγείας των διαφόρων μπαχαρικών διαμεσολαβούνται[2] από τους ίδιους υποδοχείς στον ανθρώπινο εγκέφαλο και στο σώμα που ανταποκρίνονται φαρμακολογικά στην κάνναβη.

[2] Hassanzadeh P, Hassanzadeh A “The CB₁ receptor-mediated endocannabinoid signaling and NGF: the novel targets of curcumin” (Η ενδοκανναβινοειδής σηματοδότηση με τη μεσολάβηση του υποδοχέα CB1 και του NGF: Οι νέοι στόχοι της κουρκουμίνης) Neurochem Res. 2012 May;37(5):1112-20.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22311129

Περίληψη

“Αυξήθηκε το ενδιαφέρον για την ταυτοποίηση φυσικών ενώσεων συμπεριλαμβανομένων εκείνων με αντικαταθλιπτικές ιδιότητες. Η κουρκουμίνη έδειξε πολλά υποσχόμενη αντικαταθλιπτική δράση, ωστόσο, ο μοριακός στόχος (ή οι στόχοι) της δεν έχει καθοριστεί καλά. Με βάση την αλληλεπίδραση μεταξύ των νευροτροφινών και του ενδοκανναβινοειδούς συστήματος καθώς και τη συμβολή τους στη συναισθηματική αντιδραστικότητα και την αντικαταθλιπτική δράση, δείχνουμε ότι η θεραπεία με κουρκουμίνη 4 εβδομάδων, παρόμοια με την κλασσική αντικαταθλιπτική αμιτριπτυλίνη, έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή αύξηση του νευρικού αυξητικού παράγοντα (nerve growth factor, NGF) στον εγκέφαλο και των ενδοκανναβινοειδών σε δοσοεξαρτώμενη και σε συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή. Η προεπεξεργασία του κανναβινοειδή υποδοχέα CB(1) με τον ουδέτερο ανταγωνιστή AM4113, αλλά όχι τον ανταγωνιστή SR144528 του CB(2), αποτρέπει την ενίσχυση των περιεχομένων του NGF στον εγκέφαλο. Το AM4113 δεν ασκεί καθόλου αποτελέσματα. Τα ευρήματά μας, παρουσιάζοντας την ενδοκανναβινοειδής σηματοδότηση με τη μεσολάβηση υποδοχέα CB(1) και τον NGF ως νέους στόχους για την κουρκουμίνη, υποδεικνύουν ότι πρέπει να επικεντρωθεί περισσότερο η προσοχή στο θεραπευτικό δυναμικό των βοτανοθεραπευτικών φαρμάκων όπως η κουρκουμίνη”.

Κρόκος ή Σαφράνι: Τονωτικό των νεύρων

(θα αναφέρεται ως σαφράν λόγω του ότι αποτελεί διεθνή ονομασία του μπαχαρικού που παράγεται από τον κρόκο, το επιστημονικό όνομα του φυτού είναι Crocus sativus[3])

Μια έκθεση[4] Ιρανών επιστημόνων του 2013 στο περιοδικό Pharmacognosy Review εξέτασε τις νευροπροστατευτικές επιδράσεις των εκχυλισμάτων του σαφράν, τα εκχυλίσματα ανέστειλαν τη συσσώρευση β-αμυλοειδούς πλάκας στον εγκέφαλο σε ζωικά μοντέλα Νόσου του Alzheimer. Το ίδιο άρθρο επεσήμανε ότι τα εκχυλίσματα σαφράν θα μπορούσαν “να αποτρέψουν τη βλάβη του αμφιβληστροειδούς και τον εκφυλισμό της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με τη γήρανση”. Μια ερευνητική ομάδα στην Αυστραλία έδειξε προγενέστερα[5] ότι το σαφράν μπορεί να εξουδετερώνει τις συνέπειες της συνεχούς έκθεσης σε δυνατό φως σε αρουραίους στο εγαστήριο ενισχύοντας τη ροή του αίματος στον αμφιβληστροειδή. Το σαφράν “εμπλέκεται” τόσο με τον υποδοχέα κανναβινοειδών CB1 όσο και με τον υποδοχέα κανναβινοειδών CB2 “προκειμένου να υπάρξει προστασία του αμφιβληστροειδούς”, κατέληξαν οι Αυστραλοί επιστήμονες.

[3] “Κρόκος”, Ο κρόκος γνωστός και με τις ονομασίες ζαφορά και σαφράνι είναι φυτό από το οποίο παράγεται ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά που υπάρχουν στον κόσμο. Το σαφράν(ι) προέρχεται από τον ύπερο του άνθους του φυτού κρόκος, η επιστημονική ονομασία του οποίου είναι Κρόκος ο ήμερος (Crocus sativus L.) το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ιριδoειδών (Iridaceae)…

https://el.wikipedia.org/…/%CE%9A%CF%81%CF%8C%CE%BA%CE%BF%C…

[4] Behjat Javadi, Amirhossein Sahebkar, Seyed Ahmad Emami “A Survey on Saffron in Major Islamic Traditional Medicine Books” (Μια έρευνα για το σαφράν στα μεγάλα ισλαμικά βιβλία παραδοσιακής ιατρικής) Iran J Basic Med Sci. 2013 Jan;16(1):1–11.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3637900/

Περίληψη

“Η Ισλαμική Παραδοσιακή Ιατρική (Islamic Traditional Medicine, ITM) είναι ένα ολιστικό σύστημα ιατρικής. Ο κρόκος ή σαφράν (Crocus sativus) είναι ένα από τα πιο γνωστά φυτά που καλλιεργούνται στο Ιράν και έχει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων όπως είναι τα οξυτοξικά, αντι-καρκινογόνα, αναζωογονητικά, αντι-καταθλιπτικά και αντι-ασθματικά αποτελέσματα. Επιπλέον, ο κρόκος μπορεί να αυξήσει τη βιοδιαθεσιμότητα και να ενισχύσει την απορρόφηση άλλων φαρμάκων. Η μελέτη αυτή περιλαμβάνει μια βιβλιογραφική έρευνα 13 μεγάλων βιβλίων ITM σχετικά με διάφορες ιατρικές πτυχές αυτού του είδους. Ferdows al-Hekmah fi’l-Tibb (The Paradise of Wisdom in Medicine / Ο Παράδεισος της Σοφίας στην Ιατρική), Al-Hawi fi’l-Tibb (Comprehensive Book of Medicine / Περιεκτικό Βιβλίο Ιαρικής), Kamel al-Sanaat al-Tibbyyah (Complete Book of the Medical Art / Το Πλήρες Βιβλίο της Ιατρικής Τέχνης), Al-Qanun fi’l-Tibb (Canon of Medicine / Ο Κανόνας της Ιατρκής), Zakhireh Kharazmshahi (Treasure of Kharazmshahi / Ο Θησαυρός του Kharazmshahi) και Makhzan al-Adwiah (Drug Treasure / Ο Θησαυρός του Φαρμάκου) είναι μερικά από τα σημαντικότερα βιβλία ITM που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την έρευνα”.

[5] Riccardo Natoli, Yuan Zhu, Krisztina Valter, Silvia Bisti, Janis Eells, Jonathan Stone “Gene and noncoding RNA regulation underlying photoreceptor protection: microarray study of dietary antioxidant saffron and photobiomodulation in rat retina” (Ρύθμιση γονιδίων και μη κωδικοποιημένου RNA που βασίζονται στην προστασία του φωτοϋποδοχέα: μελέτη μικροσυστοιχιών του αντιοξειδωτικού κρόκου και της φωτοβιομορφίας σε αμφιβληστροειδή) Mol Vis. 2010;16:1801–1822.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2932490/

Περίληψη

“Σκοπός: Για την ταυτοποίηση των γονιδίων και των μη κωδικοποιημένων RNAs (ncRNAs) που εμπλέκονται στις νευροπροστατευτικές δράσεις ενός διαιτητικού αντιοξειδωτικού (σαφράν) και της φωτοβιοτομίας (photobiomodulation, PBM).

Μέθοδοι: Χρησιμοποιήσαμε μια προηγουμένως δημοσιευμένη δοκιμασία βλάβης φωτοϋποδοχέα, στην οποία αλμπίνο αρουραίοι Sprague Dawley που εκτρέφονται σε απαλό κυκλικό φωτισμό (12 ώρες 5 lux, 12 ώρες σκοτάδι) προκλήθηκαν από έκθεση 24 ωρών σε φωτεινό (1.000 lux) φως. Οι πειραματικές ομάδες προστατεύθηκαν από ελαφρά βλάβη με προκατεργασία με διατροφικό κρόκο (1mg/kg/ημέρα για 21 ημέρες) ή PBM (9 J/cm2 στο μάτι, καθημερινά για 5 ημέρες). Το RNA από το ένα μάτι τεσσάρων ζώων σε καθεμία από τις έξι πειραματικές ομάδες (έλεγχος, ελαφρά βλάβη [LD], κρόκος, PBM, saffronLD και PBMLD) υβριδοποιήθηκε σε συστοιχίες γονιδίων ST αρουραίου Affymetrix. Ποσοτική ανάλυση PCR σε πραγματικό χρόνο 14 επιλεγμένων γονιδίων χρησιμοποιήθηκε για την επικύρωση των αποτελεσμάτων μικροσυστοιχίας.

Αποτελέσματα: LD προκάλεσε τη ρύθμιση 175 οντοτήτων (γονιδίων και ncRNAs) πέρα από τα επίπεδα κριτηρίων (p <0,05 σε σύγκριση με τους ελέγχους, fold-change >2). Η προεπεξεργασία PBM μείωσε την έκφραση 126 από αυτές τις 175 οντότητες που ρυθμίστηκαν με LD κάτω από το κριτήριο. Η προεπεξεργασία του σαφράν μειώνει την έκφραση 53 οντοτήτων (50 κοινά με τα PBM). Επιπλέον, η προεπεξεργασία PBM ρυθμίζει την έκφραση 67 οντοτήτων που δεν ρυθμίζονται από LD, ενώ η προεπεξεργασία με σαφράν ρυθμίζει 122 οντότητες που δεν ρυθμίζονται από LD (48 από κοινού με PBM). PBM και κρόκος, χωρίς LD, ρυθμιζόμενα γονίδια και ncRNA πέρα από τα επίπεδα κριτηρίων, αλλά σε μικρότερο αριθμό από ότι κατά τη διάρκεια της προστατευτικής δράσης τους. Ένα μεγάλο ποσοστό των οντοτήτων που ρυθμίζονται από το LD (> 90%) ήταν γνωστά γονίδια. Αντίθετα, τα ncRNAs ήταν εμφανή μεταξύ των οντοτήτων που ρυθμίζονται από PBM και σαφράν στους νευροπροστατευτικούς τους ρόλους (73% και 62% αντίστοιχα).

Συμπεράσματα: Δεδομένου μόνο του, το σαφράν και τα (περισσότερο εμφανή) PBM ρύθμισαν τόσο σημαντικούς αριθμούς γονιδίων όσο και ncRNAs. Δεδομένου ότι πριν από την έκθεση του αμφιβληστροειδούς στο καταστρεπτικό φως, ασκώντας κατά συνέπεια τη νευροπροστατευτική τους δράση, ρυθμίζουν πολύ μεγαλύτερο αριθμό οντοτήτων, μεταξύ των οποίων και τα ncRNAs ήταν προεξέχοντα. Περαιτέρω, η καθοδική ρύθμιση των γνωστών γονιδίων και των ncRNAs ήταν εμφανής στις προστατευτικές δράσεις αμφοτέρων των νευροπροστατευτικών. Αυτές οι συγκρίσεις παρέχουν μια επισκόπηση της γονιδιακής έκφρασης που προκαλείται από δύο νευροπροστατευτικά και παρέχουν μια βάση για την πιο εστιασμένη μελέτη των μηχανισμών τους”.

Περιγράφεται ως το πιο ακριβό καλλιεργημένο βότανο στον κόσμο, ο κρόκος ή σαφράνι (Crocus sativus) είναι ένα πολύτιμο φαγώσιμο και ένα φυσικό χρωστικό. Αρχικά καλλιεργημένο στην Περσία και τη Μικρά Ασία, αυτό το θρυλικό μπαχαρικό προέρχεται από ένα ελαφρώς μωβ λουλούδι με στίγμα τύπου κόκκινο-πορτοκαλί, το οποίο περιέχει 150 βιοδραστικά συστατικά, συμπεριλαμβανομένων των καροτενοειδών, φλαβονοειδών και άλλων ισχυρών πολυφαινολών. Μια πλούσια πηγή ριβοφλαβίνης (βιταμίνης Β-2) και καθαριστές ελεύθερων ριζών, ο κρόκος έχει μακρά ιστορία χρήσης ως λαϊκό φάρμακο για τη θεραπεία του καρκίνου, των σπασμών, των πονοκεφάλων, των δερματικών παθήσεων, του άσθματος, των ελκών, της προεμμηνοπαυσιακής δυσφορίας και άλλων ασθενειών. Ο παπύρος του Ebers (1550 π.Χ.) αναφέρεται στο σαφράν ως ένα “καυχησιάρικο καρδιακό φάρμακο” και σε μια θεραπεία για προβλήματα στα νεφρά.

Οι επιστημονικές μελέτες[6] δείχνουν ότι το σαφράν βελτιώνει τη μάθηση και τη μνήμη παρεμποδίζοντας τη διάσπαση της ακετυλοχολίνης. Το σαφράν αυξάνει επίσης τη λειτουργία του υποδοχέα GABA, γεγονός που εξηγεί εν μέρει την αποτελεσματικότητά του ως χαλαρωτικό και τονωτικό νεύρων. Οι κλινικές δοκιμές αξιολόγησαν τις αντικαταθλιπτικές ιδιότητες του σαφράν και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν πιο αποτελεσματικό από ένα εικονικό φάρμακο και ισοδύναμο με το Prozac.

[6] Mohammad Reza Khazdair, Mohammad Hossein Boskabady, Mahmoud Hosseini, Ramin Rezaee, Aristidis M. Tsatsakis “The effects of Crocus sativus (saffron) and its constituents on nervous system: A review” (Οι επιπτώσεις του Crocus sativus (σαφράν) και των συστατικών του στο νευρικό σύστημα: Μια ανασκόπηση) Avicenna J Phytomed. 2015 Sep-Oct;5(5):376–391.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4599112/

Περίληψη

“Το Saffron ή ο Crocus sativus L. (C. sativus) έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως φαρμακευτικό φυτό για την προαγωγή της ανθρώπινης υγείας, ιδιαίτερα στην Ασία. Τα κύρια συστατικά του σαφράν είναι η κροκίνη (crocin), η πικροκροκίνη (picrocrocin) και η σαφρανάλη (safranal). Οι μέσες θανατηφόρες δόσεις (LD50) του C. sativus είναι 200mg/ml και 20,7g/kg in vitro και σε μελέτες σε ζώα, αντίστοιχα. Το σαφράν έχει προταθεί ότι είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία ενός ευρέος φάσματος διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων των νόσων της στεφανιαίας αρτηρίας, της υπέρτασης, των διαταραχών στο στομάχι, της δυσμηνόρροιας και των προβλημάτων μάθησης και μνήμης. Επιπλέον, διάφορες μελέτες έχουν δείξει ότι το σαφράν έχει αντιφλεγμονώδεις, αντι-αθηροσκληρωτικές, αντιγοντοτοξικές και κυτταροτοξικές δραστηριότητες. Αντιβηχικές επιδράσεις των στιγμάτων και των πετάλων του C. sativus και των συστατικών του, σαφρανάλη και κροκίνη έχουν επίσης αποδειχθεί. Οι ιδιότητες αντισπασμωδικού και αντί της νόσου του Alzheimer του εκχυλίσματος σαφράν παρουσιάστηκαν σε μελέτες σε ανθρώπους και ζώα. Η αποτελεσματικότητα του C. sativus στη θεραπεία της ήπιας έως μέτριας κατάθλιψης αναφέρθηκε επίσης σε κλινική δοκιμή. Η χορήγηση του C. sativus και των συστατικών του αύξησε τα επίπεδα γλουταμινικού και ντοπαμίνης στον εγκέφαλο με τρόπο εξαρτώμενο από τη δόση. Επίσης αλληλεπιδρά με το οπιοειδές σύστημα για τη μείωση του συνδρόμου στέρησης. Επομένως, στο παρόν άρθρο, εξετάζονται οι επιδράσεις του C. sativus και των συστατικών του στο νευρικό σύστημα και οι πιθανοί υποκείμενοι μηχανισμοί. Η ανασκόπηση της βιβλιογραφίας μας έδειξε ότι το C. sativus και τα συστατικά του μπορούν να θεωρηθούν ως υποσχόμενες ουσίες στην αντιμετώπιση διαταραχών του νευρικού συστήματος”.

Κουρκουμάς ή Κουρκούμη: Η ιερή σκόνη

Η κουρκουμάς (tumeric) (Curcuma longa)[7], ένα πολυετές φυτό της οικογένειας τζίντζερ (ginger), έχει ένα ιστορικό 6.000 ετών ως ασφαλές φαρμακευτικό βότανο, μαγειρικό μπαχαρικό και βαφή υφασμάτων και για τον χρωματισμό τροφίμων. Η σαρκώδης ρίζα αυτού του βοτανικού all-star αλέθετε σε μια βαθιά πορτοκαλί κίτρινη σκόνη και χρησιμοποιείται για στην Νοτιο-Ασιατική κουζίνα. Είναι ένα σημαντικό συστατικό στα περισσότερα εμπορικά κάρυ (σκόνες με μείγμα μπαχαρικών), καθώς και ένα βασικό φάρμακο της Αγιουρβέδα (Ayurveda, η Ινδική Παραδοσιακή Ιατρική), η οποία χρησιμοποιεί τον κουρκουμά (συνήθως σε συνδυασμό με άλλα βότανα) για τη θεραπεία της δυσπεψίας, των μολύνσεων στο λαιμό, της μεταβολικής δυσλειτουργίας, των κρυολογήματος και πολλών άλλων παθήσεων. Γνωστή ως η ιερή σκόνη της Ινδίας, ο κουρκουμάς εφαρμόζεται επίσης τοπικά ως αντιβακτηριακό και αντιμυκητιακό φάρμακο για τις πληγές του δέρματος και για τον καθαρισμό των πληγών.

[7] “Κουρκουμάς”, Ο κουρκουμάς ή κουρκούμη (επιστημονική ονομασία: Curcuma longa [Κουρκούμη η μακρά]) ή κιτρινόριζα, είναι ριζωματοειδές, ποώδες, πολυετές φυτό της οικογένειας των Ζιγγιβεριδών (Zingiberaceae). Είναι εγγενές στην νότια Ασία, όπου απαιτεί θερμοκρασίες μεταξύ 20 και 30°C και ένα σημαντικό ποσό ετήσιας βροχόπτωσης για να ευδοκιμήσει. Τα φυτά συγκομίζονται κάθε χρόνο για τα ριζώματα τους και πολλαπλασιάζονται κατά την επόμενη περίοδο, από μερικά εξ αυτών των ριζωμάτων.

Όταν δεν χρησιμοποιούνται φρέσκα, τα ριζώματα βράζουν για 30–45 περίπου λεπτά και κατόπιν αποξηραίνονται σε ζεστούς φούρνους και μετά αλέθονται σε μια έντονη πορτοκαλοκίτρινη σκόνη η οποία, συνήθως χρησιμοποιείται ως χρωματισμός στις κουζίνες του Μπαγκλαντές, της Ινδίας, του Ιράν, του Πακιστάν, στα κάρυ και για βαφές…

https://el.wikipedia.org/…/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%C…

Η υπηρεσία Food and Drug Administration (FDA), αναγνωρίζει τον κουρκουμά ως παράγοντα χρωματισμού τροφίμων αλλά όχι ως θεραπευτική ουσία, παρά τις περισσότερες από 5.600 επιστημονικές μελέτες[8] αξιολόγησης του κουρκουμά που υπάρχουν για την κύρια πολυφαινολική συνιστώσα του, την κουρκουμίνη (curcumin) και που καταγράφουν τις αναρίθμητες θεραπευτικές ιδιότητες του. Υπάρχει πολύ τεκμηριωμένη επιστημονική βιβλιογραφία (1.500 επιστημονικά άρθρα) που υποστηρίζουν τη χρήση της κουρκουμίνης κατά του καρκίνου από οποιαδήποτε άλλη θρεπτική ουσία, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης D.

[8] “Search for the term ‘tumeric’ at PubMed” (Αναζήτηση για τον όρο ‘tumeric’ στο PubMed) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/?term=turmeric

Όπως το σαφράν, η κουρκουμίνη είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό που προσδίδει νευροπροστατευτικά αποτελέσματα μέσω πολλαπλών μοριακών διαύλων. Ο κουρκουμάς προστατεύει από την εγκεφαλική βλάβη που προκαλείται από το αλκοόλ, βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την καρδιαγγειακή λειτουργία, αναστέλλει τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων και διευκολύνει την εκκαθάριση της β-αμυλοειδούς πλάκας που σχετίζεται με την άνοια στην Νόσο του Alzheimer. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συχνότητα εμφάνισης της Νόσου του Alzheimer και άλλων νευροεκφυλιστικών ασθενειών μεταξύ των ανθρώπων που ζουν στην Νότια Ασία, όπου ο κουρκουμάς είναι πανταχού παρών, είναι σημαντικά χαμηλότερη από ότι στη Βόρεια Αμερική.

Η ευελιξία του κουρκουμά ως φαρμακευτικό βότανο προέρχεται εν μέρει από την αλληλεπίδραση του με το Ενδοκανναβινοειδές Σύστημα, το οποίο ρυθμίζει πολλές φυσιολογικές διεργασίες. Το Μάιο του 2012, το Neurochemical Research προσδιόρισε τον υποδοχέα κανναβινοειδών CB1 ως μεσολαβητή της αντικαταθλιπτικής δράσης της κουρκουμίνης: “η θεραπεία με κουρκουμίνη”, αναφέρει η έκθεση, “έχει ως αποτέλεσμα τη διαρκή αύξηση… των ενδοκανναβινοειδών”. Το Δεκέμβριο του 2013 δημοσιεύθηκε στο European Journal of Pharmacology ότι η κουρκουμίνη μειώνει την ίνωση του ήπατος ρυθμίζοντας τη σηματοδότηση των κανναβινοειδών υποδοχέων[9].

[9] (ό.π.) “The CB₁ receptor-mediated endocannabinoid signaling and NGF: the novel targets of curcumin” (Η ενδοκανναβινοειδής σηματοδότηση με τη μεσολάβηση του υποδοχέα CB1 και του NGF: Οι νέοι στόχοι της κουρκουμίνης)

Πιπερόκοκκος: Ο μαύρος χρυσός

Σε χρήση από την αρχαιότητα, τόσο ως καρύκευμα όσο και ως λαϊκή θεραπεία, το μαύρο πιπέρι (Piper nigrum) είναι το πιο εμπορεύσιμο μπαχαρικό στον κόσμο. Θεωρούνταν ως ο “μαύρος χρυσός”[10], οι αποξηραμένοι καρποί αυτού του ξυλώδους φυτού, οι γνωστοί μας κόκκοι του μαύρου πιπεριού, αποτελούσαν ένα πολύτιμο προϊόν που χρησίμευε ως υποκατάστατο των χρημάτων στις επιχειρηματικές συναλλαγές. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα στην Ευρώπη, το μαύρο πιπέρι ήταν ένα στοιχείο πολυτέλειας που μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά. Σήμερα, είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα μπαχαρικά στον πλανήτη.

[10] “Πέπερι το μέλαν”, Το πέπερι το μέλαν (Piper nigrum), μαύρο πιπέρι ή κοινώς το μαυροπίπερο, είναι ένα ανθοφόρο αναρριχώμενο φυτό (το πιπερόδενδρο ή πιπερόδεντρο) της τάξης των πεπερωδών και της οικογένειας των Πιπεριδών (Piperaceae), το οποίο καλλιεργείται για τους καρπούς του, οι οποίοι συνήθως ξηραίνονται και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό και καρύκευμα. Ο καρπός, γνωστός και ως πιπερόκοκκος, όταν αποξηρανθεί φτάνει σε διάμετρο τα 5 χιλιοστά (0,20 ίντσες), όταν δε ωριμάσει πλήρως, γίνεται σκούρος κόκκινος και όπως όλες οι δρύπες, περιέχει ένα και μοναδικό σπόρο. Οι πιπερόκοκκοι και το τριμμένο πιπέρι που προέρχεται από αυτούς μπορεί να περιγραφούν απλά ως πιπέρι ή ακριβέστερα ως μαύρο πιπέρι (μαγειρεμένοι και αποξηραμένοι άγουροι καρποί), πράσινο πιπέρι (αποξηραμένοι άγουροι καρποί) ή κοινώς πρασινοπίπερο και άσπρο πιπέρι ή λευκό πιπέρι ή κοινώς είτε ασπροπίπερο είτε λευκοπίπερο (σπόροι ώριμων καρπών). Το μαύρο πιπέρι είναι εγγενές στη νότια Ινδία και καλλιεργείται ευρύτατα εκεί αλλά και αλλού στις τροπικές περιοχές. Επί του παρόντος, το Βιετνάμ είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός και εξαγωγέας πιπεριού στον κόσμο. Το 2013, παρήχθησαν 130.000 τόνοι και από αυτούς, εξήχθησαν οι 120.000 τόνοι.

https://el.wikipedia.org/…/%CE%A0%CE%AD%CF%80%CE%B5%CF%81%C…

Οι πολλαπλές θεραπευτικές ιδιότητες του μαύρου πιπεριού έχουν επικυρωθεί από τη σύγχρονη επιστήμη. Το αιθέριο έλαιο του μαύρου πιπεριού μειώνει τον εθισμό στην νικοτίνη και διευκολύνει τα στερητικά συμπτώματα απόσυρσης. Είναι αντι-σπαστικό και αντισπασμωδικό και μπορεί επίσης να μειώσει την αρτηριακή πίεση και να ανακουφίσει την πεπτική δυσφορία. Η πιπερίνη (piperine), το κύριο βιοδραστικό συστατικό του μαύρου πιπεριού, έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων σε ζωικά μοντέλα οστεοσαρκώματος. Αυτό το αλκαλοειδές συστατικό του μαύρου πιπεριού επίσης ενισχύει τις αντινεοπλασιακές και αποπτωτικές επιδράσεις του κουρκουμά ενισχύοντας τη βιοδιαθεσιμότητα της κουρκουμίνης. Όταν συγχορηγούνται, η πιπερίνη και η κουρκουμίνη αλληλεπιδρούν συνεργατικά για να προσδώσουν ισχυρότερη αντικαταθλιπτική δράση από ότι η κάθε ένωση ξεχωριστά παραδίδει μόνη της.

Εκτός από την πιπερίνη, το μαύρο πιπέρι περιέχει βιταμίνη Κ, σίδηρο και μαγγάνιο μαζί με μια ισχυρή σειρά από αρωματικά τερπένια, τα οποία αναγνωρίζουν οι γνώστες της κάνναβης: πινένιο, λιμονένιο, λιναλοόλη, σαβινένιο… Το μαύρο πιπέρι είναι ιδιαίτερα καλά προικισμένο με β-καρυοφυλλένιο, ένα σεσκιτερπένιο που είναι σημαντικό φαρμακευτικό συστατικό πολλών ποικιλιών της κάνναβης. Το βήτα-καρυοφυλλένιο είναι το μόνο τερπένιο που είναι γνωστό ότι συνδέεται άμεσα με τον CB2[12], τον υποδοχέα κανναβινοειδών που ρυθμίζει την ανοσολογική λειτουργία, το περιφερικό νευρικό σύστημα, τη δραστηριότητα του μεταβολικού ιστού και άλλες φυσιολογικές διεργασίες και γιαυτό πολλοί το θεωρούν ως ένα κανναβινοειδές.

[12] Jürg Gertsch, Marco Leonti, Stefan Raduner, Ildiko Racz, Jian-Zhong Chen, Xiang-Qun Xie, Karl-Heinz Altmann, Meliha Karsak, Andreas Zimmer “Beta-caryophyllene is a dietary cannabinoid” (Το βήτα-καρυοφυλλένιο είναι ένα διαιτητικό κανναβινοειδές) Proc Natl Acad Sci USA. 2008 Jul 1;105(26):9099–9104.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2449371/

Περίληψη

“Τα ψυχοδραστικά κανναβινοειδή από το Cannabis sativa L. και τα ενδοκανναβινοειδή που προέρχονται από αραχιδονικό οξύ είναι μη επιλεκτικοί φυσικοί προσδέτες για τους υποδοχείς κανναβινοειδών υποδοχέων τύπου 1 (CB1) και 2 (CB2). Αν και ο υποδοχέας CB1 είναι υπεύθυνος για τα ψυχοσωματικά αποτελέσματα, η ενεργοποίηση του υποδοχέα CB2 είναι μια πιθανή θεραπευτική στρατηγική για τη θεραπεία της φλεγμονής, του πόνου, της αθηροσκλήρωσης και της οστεοπόρωσης. Εδώ αναφέρουμε ότι το ευρέως διαδεδομένο φυτικό πτητικό (Ε)-β-καρυοφυλλένιο [(Ε)-BCP] δεσμεύεται επιλεκτικά στον υποδοχέα CB2 (Κi = 155 ± 4 nΜ) και ότι είναι ένας λειτουργικός αγωνιστής CB2. Συγκεκριμένα, το (E)-BCP είναι ένα κοινό συστατικό των αιθέριων ελαίων πολυάριθμων φυτών, μπαχαρικών και τροφίμων και ένα σημαντικό συστατικό της κάνναβης. Μοριακές προσομοιώσεις σύνδεσης έχουν αναγνωρίσει μια πιθανή θέση πρόσδεσης του (Ε)-BCP στον υποδοχέα CB2, δείχνοντας αλληλεπιδράσεις στοίβας συνδέτη π-π με υπολείμματα F117 και W258. Κατά την πρόσδεση στον υποδοχέα CB2, το (Ε)-BCP αναστέλλει το αδενυλικό κυκλικό στρώμα, οδηγεί σε μεταβολές ενδοκυτταρικού ασβεστίου και ενεργοποιεί ασθενώς τις ενεργοποιημένες με μιτογόνο κινάσες Erk1/2 και p38 σε πρωτογενή ανθρώπινα μονοκύτταρα. Το (Ε)-BCP (500 nΜ) αναστέλλει την έκφραση προ-φλεγμονώδους κυτοκίνης που προκαλείται από λιποπολυσακχαρίτες (lipopolysaccharide, LPS) στο περιφερικό αίμα και εξασθενίζει φωσφορυλίωση Erk1/2 και JNK1/2 που διεγείρεται με LPS σε μονοκύτταρα. Επιπλέον, η από του στόματος χορήγηση (E)-BCP στα 5mg/kg μειώνει σημαντικά την επαγόμενη από καρραγενάνη φλεγμονώδη απόκριση σε ποντίκια άγριου τύπου αλλά όχι σε ποντικούς που δεν έχουν υποδοχείς CB2, παρέχοντας στοιχεία ότι αυτό το φυσικό προϊόν ασκεί κανναβομιμητικά αποτελέσματα in vivo. Αυτά τα αποτελέσματα αναγνωρίζουν το (Ε)-BCP ως ένα λειτουργικό μη στυπικό πρόσδεμα υποδοχέα CB2 σε τρόφιμα και ως μακροκυκλικό αντιφλεγμονώδες κανναβινοειδές στην κάνναβη”.

Η ισχυρή αντιφλεγμονώδης δράση του μαύρου πιπεριού προκαλείται από τον υποδοχέα CB2. Η THC δεσμεύεται επίσης απευθείας στον υποδοχέα CB2, αν και αυτό δεν είναι αυτό που κάνει ένα άτομο να αισθάνεται ευφορικότητα όταν καταναλώνει κάνναβη. Αυτό συμβαίνει επειδή οι υποδοχείς CB2 δεν υπάρχουν σε σημαντικό βαθμό στον εγκέφαλο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα.

Το βήτα-καρυοφυλλένιο είναι ένα σημαντικό συστατικό πολλών άλλων κοινών μπαχαρικών της κουζίνας, όπως το γαρύφαλλο, η κανέλα και η ρίγανη.

Μοσχοκάρυδο: Ο ενισχυτής των κανναβινοειδών

Το μοσχοκάρυδο (ο ξηρός πυρήνας του Myristica fragrans)[13] δεν ενεργοποιεί άμεσα τον υποδοχέα κανναβινοειδούς CB1 στον εγκέφαλο ή τον υποδοχέα κανναβινοειδών CB2 σε ανοσοκύτταρα. Αλλά αυτό το κοινώς χρησιμοποιούμενο μπαχαρικό κουζίνας μπορεί να έχει ισχυρό αντίκτυπο στο ενδοκανναβινοειδές σύστημα.

[13] “Μοσχοκάρυδο”, Το μοσχοκάρυδο (επίσης γνωστό στην Ινδονησία ως pala) είναι ένα από τα δύο μπαχαρικά (το άλλο είναι το μασίς), τα οποία προέρχονται από διάφορα είδη δέντρων του γένους Myristica. Το πιο σημαντικό εμπορικό είδος είναι η Μυριστική η ευώδης (Myristica fragrans), ένα αειθαλές δέντρο ιθαγενές στις Νήσους Μπάντα στις Μολούκες Νήσους (ή Νησιά των Μπαχαρικών) της Ινδονησίας. Το μοσχοκάρυδο είναι ο σπόρος του δέντρου, ωοειδούς περίπου σχήματος, μήκους 20 έως 30 χιλ. (0,8 έως 1,2 ίντσες), πλάτους 15 έως 18 χιλ. (0,6 έως 0,7 ίντσες) και βάρους μεταξύ 5 και 10g (0,2 και 0,4 ουγκιές (oz)) αποξηραμένo, ενώ το μασίς είναι η αποξηραμένη “δαντελωτή” κοκκινωπή κάλυψη ή το επίσπερμο (αγγλικά: aril) του σπόρου. Η πρώτη συγκομιδή των δέντρων μοσχοκάρυδου, λαμβάνει χώρα 7-9 χρόνια μετά τη φύτευσή τους και τα δέντρα φτάνουν την πλήρη παραγωγή τους μετά από είκοσι χρόνια. Το μοσχοκάρυδο χρησιμοποιείται συνήθως σε μορφή σκόνης. Αυτός είναι ο μοναδικός τροπικός καρπός που είναι η πηγή δύο διαφορετικών μπαχαρικών. Επίσης, αρκετά άλλα εμπορικά προϊόντα παράγονται από τα δέντρα, συμπεριλαμβανομένων αιθέριων ελαίων, εξάγονται ελαιορητίνες και βούτυρο.

https://el.wikipedia.org/…/%CE%9C%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%C…

Μια μελέτη του 2016 στο Pharmaceutical Biology ανέφερε ότι το μοσχοκάρυδο αλληλεπιδρά με το ενδοκανναβινοειδές σύστημα αναστέλλοντας ορισμένα βασικά ένζυμα που καταβολίζουν (αποικοδομούν) τα δύο κύρια ενδοκανναβινοειδή, το ανανδαμίδιο και την 2ΑG. Παρόμοιες με την κάνναβη, αυτές οι βραχύβιες ενδογενείς ενώσεις κανναβινοειδών δεσμεύονται στους υποδοχείς CB1 και CB2. Αυτό ενεργοποιεί έναν καταρράκτη σηματοδότησης σε κυτταρικό επίπεδο που προστατεύει τους νευρώνες από τις τοξικές προσβολές (στρες) και προάγει τη νευρογένεση (δημιουργία νέων βλαστικών κυττάρων σε ενήλικα θηλαστικά).

Δύο καταβολικά ένζυμα, η υδρολάση αμιδίου λιπαρού οξέος (fatty acid amide hydrolase, FAAH) και η μονογλυκερινική λιπάση (monoglycerol lipase, MAGL), εμπλέκονται στην κατανομή του ανανδαμιδίου και της 2AG, αντίστοιχα. Με απλά λόγια, λιγότερα FAAH και MAGL σημαίνει περισσότερο ανανδαμίδιο και 2AG. Επομένως, αναστέλλοντας αυτά τα καταβολικά ένζυμα, το μοσχοκάρυδο αυξάνει το επίπεδο ανανδαμιδίου και 2AG στον εγκέφαλο και ενισχύει την σηματοδότηση του υποδοχέα κανναβινοειδών σε όλο το σώμα. Η αναστολή των FAAH και MAGL έχει αποδειχθεί ευεργετική για την ανακούφιση του πόνου, του άγχους, της υπέρτασης και των διαφόρων φλεγμονωδών συνθηκών στην προκλινική έρευνα, γεγονός που προσδίδει πίστη στις παραδοσιακές ιατρικές χρήσεις του μοσχοκάρυδου.

Οι θεραπευτές της Αγιουρβέδα στην Ινδία χρησιμοποιούν το μοσχοκάρυδο ως αγχολυτικό ή παράγοντα μείωσης του άγχους. Αλλά υπάρχουν αντιφατικές συνέπειες της επίδρασης του μοσχοκάρυδου στο άγχος και την κατάθλιψη, υψηλότερες δόσεις προκαλούν μια διφασική ανταπόκριση, επιδεινώνουν τις διαταραχές της διάθεσης και προκαλούν ψευδαισθήσεις. Το μοσχοκάρυδο είναι γνωστό από καιρό για τη δραστηριότητα του στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Σε ένα άρθρο[14] στο Nature (1966), ο Alexander Shulgin αναγνώρισε την “μυριστικίνη (myristicin) ως ψυχοτρόπο ουσία”. Ακόμα και ο United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC) θεωρεί ότι έχει ψυχοτρόπο επίδραση[15]

[14] Shulgin AT “Possible implication of myristicin as a psychotropic substance” (Πιθανή επίδραση της μυριστικίνης ως ψυχοτρόπου ουσίας) Nature. 1966 Apr 23;210(5034):380-4.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/5336379

[15] “The use of nutmeg as a psychotropic agent” (Η χρήση του μοσχοκάρυδου ως ψυχοτρόπου παράγοντα) https://www.unodc.org/…/…/bulletin_1966-01-01_4_page003.html

Πολλοί φυλακισμένοι, συμπεριλαμβανομένου και του Malcolm X πριν από τον προσηλυτισμό του στο Ισλάμ, έχουν εισπνεύσει και καταπιεί το μοσχοκάρυδο για να έχουν ευφορικότητα. Τώρα γνωρίζουμε πώς και γιατί το μοσχοκάρυδο έχει ψυχοδραστική δράση, γιατί διεγείρει τη μετάδοση των κανναβινοειδών υποδοχέων καταστέλλοντας τα ένζυμα που διασπούν τα κανναβινοειδή του εγκεφάλου.

ΦΥΣΙΚΗ ΥΓΙΕΙΝΗ (ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ)

Τα βότανα και τα μπαχαρικά είναι φυσικά (οικολογικά) φάρμακα. Το 75% έως 90% των αγροτικών πληθυσμών του κόσμου εξακολουθούν να βασίζονται στην παραδοσιακή φυτική ιατρική ως τον κύριο τρόπο υγειονομικής περίθαλψης. Πολλά φυτά (και όχι μόνο η κάνναβη) είναι προικισμένα με ενώσεις που αλληλεπιδρούν άμεσα ή έμμεσα με το ενδοκανναβινοειδές σύστημα. Τα οφέλη για την υγεία πολλών μπαχαρικών που είναι κοινά στις κουζίνες διαμεσολαβούνται από τους ίδιους υποδοχείς κανναβινοειδών στον ανθρώπινο εγκέφαλο και το σώμα που ενεργοποιεί και η κάνναβη.

Επιστημονική έρευνα σχετικά με την επίδραση της κάνναβης στον εγκέφαλο έχουν ανοίξει την πόρτα σε μια ολόκληρη νέα όψη κατανόηση της ανθρώπινης βιολογίας και φυσιολογίας. Καθώς καλωσορίζουμε την κάνναβη πίσω στο πάνθεον των εγκεκριμένων φαρμακευτικών βοτάνων, ίσως πρέπει να ξανασκεφτούμε τις ιδέες μας για το ενδοκανναβινοειδές σύστημα, το οποίο πήρε το όνομά του από το φυτό που οδήγησε στην ανακάλυψή του και να ανακαλύψουμε τα όρια του για να συμπεριλάβουμε μια αφθονία βοτανικών συστατικών στην ιατρική χρήση.

ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΠΗΓΕΣ

Akhondzadeh S, Sabet MS, Harirchian MH, Togha M, Cheraghmakani H, Razeghi S, Hejazi SSh, Yousefi MH, Alimardani R, Jamshidi A, Zare F, Moradi A “Saffron in the treatment of patients with mild to moderate Alzheimer’s disease: a 16-week, randomized and placebo-controlled trial” (Σαφράν για τη θεραπεία ασθενών με ήπια έως μέτρια Νόσο του Αλτσχάιμερ: Μια τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή διάρκειας 16 εβδομάδων) J Clin Pharm Ther. 2010 Oct;35(5):581-8.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20831681

Περίληψη

“ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ: Τα φυτικά φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία συμπεριφορικών και ψυχολογικών συμπτωμάτων της άνοιας αλλά με μεταβλητή απόκριση. Ο Crocus sativus (σαφράν) μπορεί να αναστέλλει τη συσσώρευση και απόθεση του αμυλοειδούς β στον ανθρώπινο εγκέφαλο και μπορεί ως εκ τούτου να είναι χρήσιμος στη Νόσο του Alzheimer (AD).

ΣΚΟΠΟΣ: Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα του σαφράν στην αντιμετώπιση της ήπιας έως μέτριας AD.

ΜΕΘΟΔΟΙ: Σαράντα έξι ασθενείς με πιθανή AD εξετάστηκαν για μία 16-εβδομάδων, διπλά-τυφλή μελέτη παράλληλων ομάδων ασθενών με ήπια έως μέτρια AD. Τα ψυχομετρικά μέτρα, τα οποία περιελάμβαναν την κλίμακα αξιολόγησης AD assessment scale-cognitive subscale (ADAS-cog) και clinical dementia rating scale-sums of boxes, πραγματοποιήθηκαν για την παρακολούθηση των συνολικών γνωστικών και κλινικών προφίλ των ασθενών. Οι ασθενείς ανατέθηκαν τυχαία για να λάβουν κάψουλες με σαφράν 30mg/ημέρα (15mg δύο φορές την ημέρα) (Ομάδα Α) ή εικονικό φάρμακο (δύο κάψουλες την ημέρα) για μια μελέτη 16 εβδομάδων.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μετά από 16 εβδομάδες, το σαφράν έδωσε σημαντικά καλύτερη έκβαση στη γνωστική λειτουργία από το εικονικό φάρμακο (ADAS-cog: F = 4,12, df = 1, P = 0,04, CDR: F = 0,04). Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στις δύο ομάδες όσον αφορά τις παρατηρούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυτή η διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη υποδηλώνει ότι, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, το σαφράν είναι ασφαλές και αποτελεσματικό στην ήπια έως μέτρια AD. Απαιτούνται μεγαλύτερες επιβεβαιωτικές τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές”.

Bhutani MK, Bishnoi M, Kulkarni SK “Anti-depressant like effect of curcumin and its combination with piperine in unpredictable chronic stress-induced behavioral, biochemical and neurochemical changes” (Η αντι-καταθλιπτική δράση της κουρκουμίνης και ο συνδυασμός της με πιπερίνη σε απρόβλεπτες συμπεριφορές βιοχημικές και νευροχημικές αλλαγές που προκαλούνται από το στρες) Pharmacol Biochem Behav. 2009 Mar;92(1):39-43.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19000708

Περίληψη

“Η κουρκουμίνη, μια κίτρινη χρωστική ουσία που εξάγεται από ριζώματα του φυτού Curcuma longa (κουρκούμη ή κουρκουμάς), έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως ως πρόσθετο τροφίμων και επίσης ως φυτικό φάρμακο σε όλη την Ασία. Η παρούσα μελέτη σχεδιάστηκε για να μελετήσει τις φαρμακολογικές, βιοχημικές και νευροχημικές επιδράσεις της καθημερινής χορήγησης κουρκουμίνης σε αρουραίους που υποβλήθηκαν σε χρόνιο απρόβλεπτο στρες. Η θεραπεία με κουρκουμίνη (20 και 40mg/kg, ενδοπεριτοναϊκά, 21 ημέρες) αναστέλλει σημαντικά τη χρόνια απρόβλεπτη επαγόμενη από άγχος συμπεριφορά (αύξηση της περιόδου ακινησίας), τις βιοχημικές (αύξηση της δραστικότητας μονοαμινοξειδάσης) και τις νευροχημικές (εξάντληση των επιπέδων εγκεφαλικής μονοαμίνης) διαδικασίες. Ο συνδυασμός πιπερίνης (2,5mg/kg, ip, 21 ημέρες), ενός ενισχυτή βιοδιαθεσιμότητας, με την κουρκουμίνη (20 και 40mg/kg, ip, 21 ημέρες) έδειξε σημαντική ενίσχυση της αντι-ακινησίας, ενισχύοντας νευροδιαβιβαστές (σεροτνίνη και ντοπαμίνη) και αναστολή της μονοαμινοξειδάσης ( ΜΑΟ-Α) συγκριτικά με την δράση κουρκουμίνης per se. Η μελέτη αυτή παρείχε ένα επιστημονικό σκεπτικό για τη χρήση της κουρκουμίνης και τη συγχορήγησή της με πιπερίνη στη θεραπεία των καταθλιπτικών διαταραχών”.

Cordell B, Buckle J “The effects of aromatherapy on nicotine craving on a U.S. campus: a small comparison study” (Οι επιπτώσεις της αρωματοθεραπείας στην επιθυμία για νικοτίνη σε μια πανεπιστημιούπολη των ΗΠΑ: Μια μικρή μελέτη σύγκρισης) J Altern Complement Med. 2013 Aug;19(8):709-13.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23536963

Περίληψη

“ΣΤΟΧΟΙ: Να αξιολογήσει την επίδραση δύο εισπνεόμενων αιθέριων ελαίων (μαύρο πιπέρι ή αγγελική / Pittosporum tobira) στις συνήθειες για κατανάλωση νικοτίνης των σπουδαστών, του προσωπικού σε μια πανεπιστημιούπολη των ΗΠΑ.

ΣΧΕΔΙΟ: Συγκριτική μελέτη με μέτρα πριν και μετά τον έλεγχο.

ΣΥΝΘΕΣΗ: Κοινοτικό κολλέγιο στο αγροτικό Ανατολικό Τέξας.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ: Δείγμα 20 εθελοντών από την κοινότητα του κολεγίου (φοιτητές, καθηγητές και προσωπικό) που ήταν τακτικοί (καθημερινοί) χρήστες νικοτίνης (τσιγάρα, ταμπάκο ή καπνός μάσησης).

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ: Εισπνοή μιας σταγόνας αιθέριου ελαίου σε έναν ιστό για 2 λεπτά όταν ο συμμετέχων είχε επιθυμία για κατανάλωση νικοτίνης.

ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ: (1) Προ-εισπνοή (2) μετά την εισπνοή ηχογράφηση αυτοαξιολογούμενου επιπέδου επιθυμίας για νικοτίνη σε κλίμακα 0-10 και (3) αριθμός λεπτών που ο συμμετέχων περίμενε από την έναρξη της εισπνοής μέχρι την επόμενη χρήση καπνού.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τόσο το μαύρο πιπέρι όσο και η αγγελική μείωσαν το επίπεδο επιθυμίας νικοτίνης και επέτρεψαν μεγαλύτερη καθυστέρηση πριν από την επόμενη χρήση καπνού. Ωστόσο, το μαύρο πιπέρι μείωσε το επίπεδο της λαχτάρας περισσότερο από ότι έκανε η αγγελική και η αγγελική επέτρεψε μεγαλύτερη καθυστέρηση από ότι το μαύρο πιπέρι.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η αρωματοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων από την απόσυρση της νικοτίνης. Περαιτέρω μελέτες δικαιολογούνται”.

El-Alfy AT, Joseph S, Brahmbhatt A, Akati S, Abourashed EA “Indirect modulation of the endocannabinoid system by specific fractions of nutmeg total extract” (Έμμεση διαφοροποίηση του ενδοκανναβινοειδούς συστήματος με ειδικά κλάσματα του ολικού εκχυλίσματος μοσχοκάρυδου) Pharm Biol. 2016 Dec;54(12):2933-2938.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27296774

Περίληψη

“ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ: Το μοσχοκάρυδο [Myristica fragrans Houtt. (Myristicaceae)] έχει μια μακροχρόνια φήμη ψυχοδραστικότητας. Οι ανεκδοτολογικές αναφορές σχετικά με τη χρήση μοσχοκάρυδων ως φτηνό υποκατάστατο της κάνναβης, σε συνδυασμό με προηγούμενες μελέτες που αναφέρουν μια δράση παρόμοια κανναβομιμητική, υποδεικνύουν ότι το μοσχοκάρυδο μπορεί να αλληλεπιδράσει με το ενδοκανναβινοειδές σύστημα.

ΣΚΟΠΟΣ: Η μελέτη αξιολογεί τα κλάσματα μοσχοκάρπου για την ικανότητα πρόσδεσης με διάφορους υποδοχείς του ΚΝΣ και την πιθανή αλληλεπίδραση τους με το ενδοκανναβινοειδές σύστημα.

ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Τα κλάσματα διχλωρομεθανίου (DF) και οξικού αιθυλεστέρα (EF) παρασκευάστηκαν από το εκχύλισμα μεθανόλης σκόνης πλήρους μοσχοκάρυδου. Τα κλάσματα με προφίλ HPLC προσδιορίστηκαν με το πρόγραμμα ΝΗΗΗ Psychoactive Drug Screening Program (PDSP) σε μια ομάδα στόχων ΚΝΣ σε συγκέντρωση 10μg/mL. Τα κλάσματα εξετάστηκαν επίσης για την αναστολή της υδρολάσης αμιδίου λιπαρού οξέος (FAAH) και λιπάσης μονοακυλογλυκερόλης (MAGL), αρχικά σε συγκέντρωση 500μg/mL, κατόπιν με μελέτες αναστολής εξαρτώμενες από τη συγκέντρωση.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κανένα από τα δοκιμασμένα κλάσματα δεν έδειξε σημαντική δέσμευση στους υποδοχείς του ΚΝΣ που περιλαμβάνονται στον πίνακα PDSP. Ωστόσο, και τα δύο κλάσματα άσκησαν σημαντική αναστολή των ενζύμων FAAH και MAGL. Το κλάσμα DF αναστέλλει τα ένζυμα FAAH και MAGL σε τιμές ICso 21,06 ± 3,16 και 15,34 ± 1,61μg/mL αντίστοιχα. Παρομοίως, το κλάσμα EF έδειξε αναστολή FAAH και MAGL με τιμές ICso 15,42 ± 3,09 και 11,37 ± 6,15μg/mL, αντίστοιχα.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η μελέτη παρέχει το πρώτο κομμάτι αποδείξεων ότι το μοσχοκάρυδο αλληλεπιδρά με το ενδοκανναβινοειδές σύστημα μέσω της αναστολής των ενζύμων καταβολισμού των ενδοκανναβινοειδών. Αυτός ο μηχανισμός παρέχει διορατικότητα στην αναφερθείσα δράση που μοιάζει με κάνναβη, καθώς επίσης επεκτείνει την πιθανή θεραπευτική χρησιμότητα του μοσχοκάρυδου”.