(Αναδημοσίευση με μετάφραση από: Marijuana Doctors, “Medical Marijuana for Complex Regional Pain Syndrome Type I” https://www.marijuanadoctors.com/conditions/complex-regional-pain-syndrome-type-i/
Medical content reviewed by Dr. Joseph Rosado, MD, M.B.A, Chief Medical Officer, Updated on June 5, 2020)
Το σύνθετο περιφερειακό σύνδρομο πόνου τύπου I (CRPS-I), επίσης γνωστό ως αντανακλαστική συμπαθητική δυστροφία (reflex sympathetic dystrophy, RSD), είναι ένας τύπος συνδρόμου χρόνιου πόνου που επηρεάζει συνήθως ένα άκρο, όπως το ένα χέρι ή το ένα πόδι. Υπάρχουν δύο μορφές της νόσου. Ο Τύπος I δεν συνδέεται με συγκεκριμένο τραυματισμό των νεύρων, αλλά μπορεί να συμβεί μετά από κάποιο άλλο είδος τραύματος ή τραυματισμού. Τα άτομα με CRPS-II έχουν επιβεβαιωμένο τραυματισμό σε νεύρο.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα συμπτώματα που σχετίζονται με το CRPS-I επιλύονται μόνα τους ή δεν είναι πολύ μακροχρόνια. Σε άλλες περιπτώσεις, η κατάσταση εξελίσσεται, οδηγώντας σε απώλεια της χρήσης του προσβεβλημένου άκρου.
Η ιστορία του CRPS-I
Σε σύγκριση με άλλες ασθένειες και καταστάσεις, το CRPS έχει σχετικά μικρό ιστορικό. Οι πρώτες περιγραφές του χρονολογούνται στα 1500. Ένας Γάλλος γιατρός, ο Ambroise Paré, ήταν ο θεράπων ιατρός του Charles IX of Valois, βασιλιά της Γαλλίας και τον κούραρε για έναν συνεχή πόνο που είχε. Ο Γάλλος βασιλιάς ανέπτυξε τον πόνο μετά από μια μερική αφαίμαξη, μια κοινή ιατρική διαδικασία εκείνη την εποχή.
Μια άλλη πρώιμη περιγραφή του CRPS χρονολογείται στις αρχές του 19ου αιώνα, από έναν Βρετανό χειρουργό με το όνομα Dr. Denmark. Δημοσίευσε μια εργασία για έναν στρατιώτη που είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Η σφαίρα πέρασε εντελώς μέσα από το χέρι του άνδρα και η πληγή είχε συγκριτικά μια γρήγορη επούλωση μετά τον τραυματισμο. Αλλά ο Denmark σημείωσε ότι ο ασθενής είχε αναπτύξει μια αίσθηση καψίματος στο χέρι, που ήταν αρκετό για να κάνει τον στρατιώτη να ιδρώνει.
Πρόσθετες αναφορές για μια κατάσταση που μοιάζει με CRPS έγιναν κατά την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ. Ο Dr. Silas Weir Mitchell ήταν γιατρός για στρατιώτες που είχαν πυροβοληθεί. Γράφοντας σε ένα βιβλίο για τους τραυματισμούς που προκλήθηκαν από πυροβολισμούς, σημείωσε ότι ορισμένοι ασθενείς είχαν έναν πόνο που συνεχίζονταν, ακόμη και πολύ μετά την αφαίρεση των σφαιρών.
Ο Μίτσελ έδωσε σε αυτή την κατάσταση την ονομασία “καυσαλγία”, που σημαίνει πόνος από/σαν κάψιμο. Μαζί με έναν επίμονο πόνο στην περιοχή του αρχικού τραύματος, ο Mitchell σημείωσε ότι οι ασθενείς του είχαν επίσης συνήθως ένα γυαλιστερό, κόκκινο δέρμα. Η εμφάνιση του δέρματος και η αίσθηση καψίματος οδήγησαν τους πρώτους γιατρούς να συγκρίνουν το CRPS με τα κρυοπαγήματα.
Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, οι γιατροί άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι τα συμπτώματα που αντιμετώπιζαν οι ασθενείς τους, κατά κάποιον τρόπο, είχαν σχέση με το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Αυτό οδήγησε ορισμένους γιατρούς να προσπαθήσουν να θεραπεύσουν την πάθηση πραγματοποιώντας μια συμπαθεκτομή ή μια χειρουργική αφαίρεση του προσβεβλημένου νεύρου.
Την δεκαετία του ‘40, ο Dr. James Evans, ιατρός που εργαζόταν στην Μασαχουσέτη, απεκάλεσε την κατάσταση ως ανακλαστική συμπαθητική δυστροφία (reflex sympathetic dystrophy) ή RSD. Πρότεινε την χρήση νευρικών μπλοκ για να μειωθεί ο πόνος στους ασθενείς.
Κατά την πρώιμη ιστορία της RSD ή του CRPS, οι γιατροί το θεώρησαν κυρίως ως μια κατάσταση που συνέβη μετά από έναν τραυματισμό. Δεν ήταν παρά μόνο όταν πραγματοποιήθηκε ένα συνέδριο στο Ορλάντο της Φλόριντα, το 1993, που οι γιατροί αποφάσισαν να διαχωρίσουν την ασθένεια στους δύο τύπους της.
Δεν είναι μόνο η αιτία του πόνου που διαφέρει μεταξύ των τύπων I και II. Αλλά και ο τρόπος που ο ασθενής αισθάνεται τον πόνο είναι επίσης κάπως διαφορετικός. Ενώ τα άτομα με CRPS-II συχνά βιώνουν νευροπαθητικό πόνο, τα άτομα με τον Τύπο Ι συνήθως βιώνουν πόνο που προκαλείται από διέγερση των νεύρων.
Οι ασθενείς με Τύπο II συνήθως έχουν παρατηρήσιμη μορφή τραυματισμού ή βλάβης στα νεύρα, ενώ οι ασθενείς με Τύπο Ι συνήθως δεν έχουν κάποια ορατή βλάβη στα νεύρα.
Αιτίες του CRPS-I
Το CRPS-I είναι ο πιο κοινός από τους δύο τύπους CRPS. Περίπου το 90% των ατόμων με CRPS αναπτύσσουν την κατάσταση μετά από έναν συγκεκριμένο τραυματισμό.
Μερικοί τραυματισμοί που συνήθως συνδέονται με το CRPS περιλαμβάνουν:
* Κάταγμα οστού
* Διάστρεμμα
* Εγκαύματα
* Κοψίματα και μώλωπες
* Χειρουργική επέμβαση
* Τοποθέτηση άκρου σε γύψο ή το είναι για πολύ καιρό ακινητοποιημένο
* Η διάτρηση με μια βελόνα, όπως γίνεται κατά την διάρκεια ενός εμβολίου ή σε αιμοληψία
Ανεξάρτητα από το ποια είναι η πηγή του τραυματισμού, τα άτομα που καταλήγουν να αναπτύξουν CRPS-I συνήθως έχουν μια ανώμαλη ή υπερβολική ανταπόκριση στην έναρξη του πόνου. Στην πραγματικότητα, ορισμένα άτομα με CRPS μπορεί επίσης να έχουν ανωμαλίες στα περιφερικά τους νεύρα, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο για αυτά τα νεύρα να επικοινωνούν μετά από τραυματισμό.
Ένα άτομο δεν χρειάζεται να έχει τραυματιστεί για να αναπτύξει CRPS-I, αν και αυτές οι περιπτώσεις είναι οι πιο σπάνιες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η κατάσταση θα μπορούσε να συνδεθεί με μια λοίμωξη ή ένα πρόβλημα που συμβαίνει μέσα στο σώμα.
Είναι επίσης πιθανό η αιτία του CRPS-I να συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με μια αυξημένη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος. Ακριβώς όπως το ανοσοποιητικό σύστημα των ατόμων που πάσχουν από κάποια αλλεργία αντιδρά υπερβολικά σε αβλαβείς ουσίες, τα άτομα με CRPS παράγουν υψηλότερα επίπεδα κυτοκινών ή φλεγμονωδών χημικών, από ότι κάποια άλλα άτομα. Τα αυξημένα επίπεδα κυτοκινών θα μπορούσαν να είναι υπεύθυνα για τις αλλαγές στο δέρμα σε πολλά από τα άτομα που εμφανίζουν CRPS-I. Επιπλέον, το CRPS-I είναι αρκετά κοινό σε άτομα που έχουν επίσης και αλλεργίες και άλλες αυτοάνοσες διαταραχές.
Μια άλλη πιθανή αιτία του CRPS-I μπορεί να σχετίζεται με τα γονίδια ή τον οικογενειακό ιστορικό, δηλαδή την κληρονομικότητα. Αν και είναι μάλλον σπάνιο, υπήρξαν περιπτώσεις του συνδρόμου σε οικογένειες. Οι περιπτώσεις CRPS-I που έχουν γενετική σύνδεση είναι συχνά πιο σοβαρές και τείνουν να αναπτύσσονται νωρίτερα στη ζωή ενός ατόμου.
Εμφάνιση του CRPS-I
Κάθε άτομο μπορεί να αναπτύξει CRPS-I, αλλά υπάρχουν ορισμένες ομάδες ανθρώπων που έχουν αυξημένο κίνδυνο για αυτήν την πάθηση. Για παράδειγμα, το σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί και σε παιδιά, αλλά το National Institute of Neurological Disorders and Stroke επισημαίνει ότι είναι πολύ σπάνιο σε παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών και σχεδόν απίθανο σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών.
Η ομάδα που είναι πιο πιθανό να διαγνωστεί με το σύνδρομο είναι γυναίκες, συνήθως εκείνες μεταξύ 40 και 50 ετών. Η κατάσταση τείνει να είναι πολύ σπάνια σε ηλικιωμένους.
Λόγω της σύγχυσης σχετικά με τα συμπτώματα του CRPS και τα διάφορα ονόματα που είχε η ασθένεια με την πάροδο των ετών, είναι δύσκολο να εντοπιστεί ένας ακριβής αριθμός ατόμων που έχουν την πάθηση, τουλάχιστον στις ΗΠΑ. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται ως μια σπάνια κατάσταση, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερες από 200.000 περιπτώσεις στις ΗΠΑ.
Τα συμπτώματα του CRPS-I
Το CRPS-I έχει σημάδια επίμονου, χρόνιου πόνου, αλλοδυνίας και υπεραλγησίας με δυσανάλογα επίπεδα πόνου. Το CPRS Τύπου I μπορεί να εξελιχθεί σε μια κατάσταση ακινητοποίησης. Επιπλέον, ο Τύπος Ι μπορεί να αναγνωριστεί από τις αλλαγές στο χρώμα του δέρματος λόγω των διακυμάνσεων της ροής του αίματος. Αυτή η κατάσταση μπορεί εύκολα να διαγνωστεί λανθασμένα ως ένας τραυματισμός νεύρων.
Ο πόνος είναι ίσως το πιο αξιοσημείωτο σύμπτωμα του CRPS-I. Μερικοί ασθενείς με την κατάσταση βαθμολογούν τον πόνο ως εξαιρετικά σοβαρό, δίνοντάς του μια βαθμολογία 42 στα 50 στην κλίμακα πόνου McGill University Pain Scale. Ο πόνος θα πρέπει να είναι επίμονος και συνεχής και συνήθως διαρκεί τουλάχιστον έξι μήνες. Συχνά, ο πόνος περιγράφεται ως χτυπήματα ή καύση.
Ενώ ο πόνος είναι το πιο κοινό σύμπτωμα, δεν είναι όμως και το μόνο σύμπτωμα. Άλλα πιθανά συμπτώματα του CRPS-I είναι:
* Οίδημα στην πληγείσα περιοχή
* Διακυμάνσεις στη θερμοκρασία του δέρματος, που κυμαίνεται από ζεστό και με ιδρώτα έως κρύο
* Δέρμα που είναι ευαίσθητο στο κρύο ή στο άγγιγμα
* Αλλαγές στα νύχια και στις τρίχες
* Αλλαγές στην υφή ή την εμφάνιση του δέρματος, το δέρμα μπορεί να φαίνεται πιο λεπτό, να φαίνεται γυαλιστερό ή να είναι ευαίσθητο στο άγγιγμα
* Το χρώμα του δέρματος αλλάζει, το δέρμα μπορεί να γίνει μπλε, λευκό, κόκκινο ή με στίγματα
* Δύσκαμπτες αρθρώσεις
* Αλλαγές στους μυς, όπως ατροφία, αδυναμία και εμφάνιση σπασμών
* Δυσκολία κίνησης του προσβεβλημένου άκρου
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το άγχος μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα του CRPS-I. Ενώ μερικοί άνθρωποι παρατηρούν ότι τα συμπτώματά τους χάνονται ή επιλύονται από μόνα τους, η κατάσταση μπορεί να παραμείνει για χρόνια σε κάποιους άλλους.
Στάδια του CRPS-I
Τα συμπτώματα που σχετίζονται με το CRPS συνήθως δεν εμφανίζονται ταυτόχρονα. Η κατάσταση χωρίζεται σε ξεχωριστά στάδια. Στα πρώτα στάδια, έχουμε και την μεγαλύτερη πιθανότητα για πλήρη ανάκαμψη. Η θεραπεία ή η ίαση της κατάστασης γίνεται πιο δύσκολη, αν όχι αδύνατη, καθώς αυτή εξελίσσεται.
1. Στάδιο 1
Το Στάδιο 1 διαρκεί συνήθως οπουδήποτε από έναν μήνα έως τρεις μήνες, αν και είναι επίσης δυνατό για τους ασθενείς να μην προχωρήσουν ποτέ πέρα από το στάδιο 1. Κατά τη διάρκεια του σταδίου 1, μπορεί να παρατηρήσουμε ότι τα μαλλιά και τα νύχια μεγαλώνουν γρηγορότερα από πριν, ότι το δέρμα έχει αίσθηση ότι είναι ζεστό ή κρύο και ότι είναι πιο ευαίσθητο στην αφή.
Είναι επίσης είναι κοινό το να υπάρχει, πολύς πόνος, δυσκαμψία στις αρθρώσεις και κάποιες αλλαγές στα οστά. Μερικές ορατές αλλαγές στο δέρμα μπορεί επίσης να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου. Πολλοί ασθενείς στο στάδιο 1 αισθάνονται κάψιμο στο προσβεβλημένο άκρο, ενώ όταν το αγγίζουν αυτό να είναι δροσερό.
2. Στάδιο 2
Το Στάδιο 2 ξεκινά συνήθως περίπου στους τρεις μήνες της πάθησης και μπορεί να συνεχιστεί για άλλους τρεις μήνες. Οι ασθενείς στο στάδιο 2 αντιμετωπίζουν πόνο όπως είχαν και κατά την διάρκεια του σταδίου 1 και είναι πιθανό να έχουν πρήξιμο, αλλαγές στο χρώμα του δέρματος και να αισθάνονται το δέρμα τους δροσερό.
Ενώ τα νύχια αναπτύσσονται ταχύτερα στο στάδιο 1, είναι πιθανό να γίνουν εύθραυστα και άνισα στο στάδιο 2. Η ανάπτυξη των τριχών μπορεί επίσης να επιβραδυνθεί. Ο πόνος που αισθάνεται ένα άτομο γίνεται επίσης χειρότερος κατά τη διάρκεια του σταδίου 2.
Το στάδιο 2 είναι επίσης γνωστό ως το δυστροφικό στάδιο, καθώς ορισμένες λειτουργίες αρχίζουν να καταρρέουν. Για παράδειγμα, οι ασθενείς μπορεί να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν απώλεια και αδυναμία μυών, καθώς και ορισμένα προβλήματα μνήμης και μια δυσκολία συγκέντρωσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις και οστεοπόρωση μπορεί επίσης να αναπτυχθεί στα οστά κατά την διάρκεια αυτού του σταδίου.
3. Στάδιο 3
Μόλις ένας ασθενής περάσει στο Στάδιο 3 ή στο ατροφικό στάδιο, οι αλλαγές που προκαλούνται από το CRPS-I είναι συνήθως μη αναστρέψιμες. Ο πόνος μπορεί να είναι επίμονος και σε ολόκληρο το άκρο κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου. Υπάρχει επίσης σημαντική απώλεια μυών, καθώς και βλάβη στους συνδέσμους, γεγονός που καθιστά δύσκολη την κίνηση.
Τα άτομα στο στάδιο 3 μπορεί επίσης να έχουν σημάδια κατάθλιψης και άγχους, λόγω του σοβαρού πόνου με τον οποίο ζουν.
Τρέχουσες θεραπείες
Κατά τη διάρκεια των σταδίων 1 και 2, είναι δυνατό για το CRPS-I να βελτιωθεί με μια ποικιλία θεραπειών. Οι διάφορες μορφές θεραπείας ή αντιμετώπισης βοηθούν στην επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου, ενώ άλλες βοηθούν στην ανακούφιση των άμεσων συμπτωμάτων που μπορεί να αισθάνεται ένας ασθενής. Είναι σύνηθες για έναν γιατρό να προτείνει μια ποικιλία θεραπειών για να βοηθήσει τους ασθενείς. Αυτές οι θεραπείες μπορεί να είναι:
1. Φυσικοθεραπεία / Ψυχοθεραπεία
Οι θεραπείες για την αντιμετώπιση του CRPS-I μπορεί να περιλαμβάνουν φυσικοθεραπεία για την ενίσχυση του άκρου και για να βοηθήσει έναν ασθενή να διατηρήσει την ικανότητα του να κινείται. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει έναν ασθενή να αντιμετωπίσει τυχόν αισθήματα κατάθλιψης ή άγχους που μπορεί να συνοδεύουν την διάγνωση ή τα συμπτώματα. Κατά την διάρκεια της ψυχοθεραπείας, ο θεραπευτής μπορεί να βοηθήσει τον ασθενή να μάθει να αντιμετωπίζει τα συμπτώματα της νόσου και μπορεί επίσης να τον βοηθήσει να προετοιμαστεί για οποιαδήποτε εξέλιξη των συμπτωμάτων.
Συνήθως, η φυσικοθεραπεία είναι πιο αποτελεσματική όταν ένας ασθενής την ξεκινά νωρίς κατά τη διάρκεια της νόσου.
2. Φάρμακα
Διατίθενται μια ποικιλία φαρμάκων για την ανακούφιση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με το CRPS-I ή για την ανακούφιση του πόνου. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα φάρμακο δεν έχει εγκριθεί από την FDA ειδικά για την θεραπεία της πάθησης. Επιπλέον, πολλά φάρμακα έχουν έναν σημαντικό αριθμό ανεπιθύμητων παρενεργειών, ειδικά εάν χρησιμοποιούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μερικά από τα φάρμακα που μπορεί να συνταγογραφήσει ένας γιατρός για την θεραπεία του CRPS-I είναι:
* Κορτικοστεροειδή. Αυτά βοηθούν στην μείωση της φλεγμονής, αλλά μπορεί να είναι επιβλαβή εάν ληφθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
* Παυσίπονα. Τα φάρμακα για τον πόνο μπορεί να περιλαμβάνουν φάρμακα που μπορεί κάποιος να αγοράσει χωρίς ιατρική συνταγή, όπως η ασπιρίνη ή η ιβουπροφαίνη. Εάν αυτά δεν παρέχουν επαρκή ανακούφιση, ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει κάτι ισχυρότερο, όπως ένα οπιοειδές φάρμακο. Το κύριο πρόβλημα με τα οπιοειδή είναι ότι είναι πολύ εθιστικά και μπορούν να γίνουν λιγότερο αποτελεσματικά όσο περισσότερο καιρό τα παίρνει κάποιος.
* Αντιεπιληπτικά ή αντικαταθλιπτικά. Τα δραστικά συστατικά αυτών των φαρμάκων έχει αποδειχθεί ότι βοηθούν στην μείωση του πόνου των νεύρων. Τα φάρμακα έχουν επίσης κάποιες παρενέργειες, όπως ναυτία και αύξηση βάρους.
* Κεταμίνη (IV). Η κεταμίνη, ένας τύπος αναισθητικού, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου όταν χορηγείται σε μικρές δόσεις. Ωστόσο, δεν επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου. Σε αρκετά υψηλές δόσεις, μπορεί να προκαλέσει ψευδαισθήσεις.
3. Χειρουργική
Η χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία του CRPS-I είναι αμφιλεγόμενη επειδή μπορεί να μην βελτιώσει τα συμπτώματα. Μία επέμβαση που μπορεί να γίνει είναι η συμπαθεκτομή, η οποία αφαιρεί τα νεύρα που μπορεί να είναι υπεύθυνα για τον πόνο. Το κύριο μειονέκτημα αυτής της διαδικασίας είναι ότι δεν λειτουργεί πάντα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί ακόμη και να επιδεινώσει τα συμπτώματα.
Η ιατρική χρήση της κάνναβης για το σύνθετο περιφερειακό σύνδρομο πόνου τύπου Ι
Η ιατρική χρήση της κάνναβης είναι ένας συνιστώμενος εναλλακτικός τρόπος θεραπείας για ασθενείς που πάσχουν από χρόνιο πόνο λόγω CRPS. Οι μαρτυρίες ασθενών περιέγραψαν την άμεση ανακούφιση με την θεραπεία με κανναβιδιόλη ως σωτήρια για την ζωή τους. Η ιατρική χρήση της κάνναβης στην θεραπεία του CRPS μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση των ασθενών από τον χρόνιο πόνο, για την μείωση της έντασης των μυών και για την μείωση του άγχους, του στρες και της κατάθλιψης που σχετίζονται με αυτήν την ασθένεια.
Μία μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry το 2012, εξέτασε την επίδραση που είχαν τα χάπια εκχυλίσματος κάνναβης στους ασθενείς με CRPS-I στον πόνο και στην δυσκαμψία των μυών. Περίπου το 29% αυτών που έλαβαν τα χάπια κάνναβης είχαν αξιοσημείωτη μείωση της δυσκαμψίας. Μόνο περίπου το 16% των ατόμων που έλαβαν χάπι εικονικού φαρμάκου ανέφεραν μείωση της δυσκαμψίας.
Οι ασθενείς που έλαβαν χάπια που περιείχαν κανναβινοειδή είχαν επίσης βελτιώσεις στον πόνο που ένιωθαν και είχαν και μείωση των μυϊκών τους σπασμών.
Μια δεύτερη μελέτη, που δημοσιεύθηκε το 2013 στο Journal of Pain, εξέτασε την επίδραση της εισπνοής κάνναβης με ατμοποίηση στον νευροπαθητικό πόνο. Δεν έπασχαν όλοι οι ασθενείς στην μελέτη από CRPS-I, αλλά όλοι είχαν κάποιο είδος νευρικού πόνου. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και έλαβαν είτε μεσαία δόση, είτε χαμηλή δόση κάνναβης, είτε εικονικό φάρμακο με ατμοποίηση. Οι ασθενείς που έλαβαν μεσαίας ή χαμηλής δόσης κάνναβη είχαν παρόμοια, αξιοσημείωτα επίπεδα μείωσης του πόνου, με λίγες ή και κάποιες παρενέργειες.
Πρόσθετες μελέτες έχουν δείξει ότι η κάνναβη μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική στην ανακούφιση του πόνου που σχετίζεται με το CRPS-I από ότι τα οπιοειδή φάρμακα, συμπεριλαμβανομένης και της μορφίνης. Όταν τα νεύρα είναι κατεστραμμένα, οι υποδοχείς που ανταποκρίνονται στη μορφίνη τείνουν να εξαφανίζονται, καθιστώντας αυτό το φάρμακο αναποτελεσματικό.
Αντιθέτως, παραμένουν οι υποδοχείς κανναβινοειδών, ακόμη και μετά από τραυματισμό. Επιπλέον, σε σύγκριση με τα οπιοειδή και την μορφίνη, η κάνναβη είναι σχετικά πιο φθηνή και δεν έχει κίνδυνο για εθισμό.
Το αν η ιατρική χρήση της κάνναβης για το CRPS-I είναι μια επιλογή για σένα εξαρτάται από το νομικό καθεστώς της κάνναβης στην πολιτεία που διαμένεις. Ενώ ορισμένες πολιτείες έχουν αυστηρούς νόμους που επιτρέπουν την ιατρική χρήση της κάνναβης μόνο για συγκεκριμένες καταστάσεις, πολλές άλλες πολιτείες επιτρέπουν την χρήση της και για μη καταχωρισμένες καταστάσεις εάν κάτι τέτοιο προτείνει ο θεράπων γιατρός.
